Πολύχρωμη Ψυχολογία

       Αρχή των ερευνών για τις ομόφυλες οικογένειες:

       Η οικογένεια αδιαμφισβήτητα, είναι η βασική μονάδα της κοινωνίας μας και γενικά των δυτικών κοινωνιών. Ενώ, λοιπόν, σήμερα η οικογένεια παραμένει στο κέντρο της κοινωνικής δομής, η ερμηνεία του όρου «οικογένεια» έχει αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου (Patterson, 1992). Πλέον, δεν υπάρχει μόνο η παραδοσιακή μορφή της οικογένειας, δηλαδή δύο ή περισσότερα άτομα σχετιζόμενα με γέννηση, γάμο ή υιοθεσία, τα οποία κατοικούν κάτω από την ίδια στέγη (Patterson, 1992). Οι νέες μορφές οικογένειας που έχουν δημιουργηθεί λόγω του σαφέστατου μειονοτικού χαρακτήρα τους και του συνεχόμενου πολλαπλασιασμού τους ζητούν την νομική αλλά και κοινωνική αναγνώριση, την οποία, όμως, κοινωνία και κατ επέκταση κράτος φέρουν αντιστάσεις για την παροχή της.

        Μια από τις νέες αυτές μορφές οικογένειας είναι και οι οικογένειες ομόφυλων ζευγαριών ή και ομοφυλόφιλων μόνων γονέων. Τα προβλήματα στην περίπτωση αυτή θα λέγαμε ξεκινούν από την ρατσιστική, γεμάτη προκαταλήψεις και στιγματιστική κοινωνία στην οποία ζούσαμε, αλλά και ζούμε. Βέβαια, τα πράγματα έχουν βελτιωθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια σε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου, πρέπει, όπως να γίνουν ακόμη μεγαλύτερα βήματα. Το σημαντικό βήμα που έγινε, σε ορισμένες μόνο χώρες, στις οποίες και δεν συμπεριλαμβάνετε η Ελλάδα, μετά από πολλούς αγώνες του ομοφυλοφιλικού κινήματος, είναι η θεσμοθέτηση του γάμου ή μιας μορφής νομικά αναγνωρισμένης συμβίωσης (π.χ. σύμφωνα συμβίωσης) για τα ομόφυλα ζευγάρια, που τους αναγνωρίζει σχεδόν όλα τα δικαιώματα που απολαμβάνουν τα ετερόφυλα ζευγάρια. Υπάρχει, όμως, ένα μεγαλύτερης σημασίας ζήτημα που τίθεται συνεχώς από τα ομόφυλα ζευγάρια και δεν είναι άλλο από το δικαίωμα στην γονεϊκότητα. Η κοινωνία αντιστέκεται σθεναρά στην αναγνώριση και αποδοχή της νέας μορφής αυτής οικογένειας, θέτοντας τους προβληματισμούς της επί του θέματος.    

           Οι μελέτες στο θέμα της γονεϊκότητας των ομόφυλων οικογενειών και της επίδρασης που μπορεί αυτή να έχει στα παιδιά τους άρχισαν να εμφανίζονται το 1970. Κινητήριος δύναμη για να αρχίσουν οι έρευνες αυτές ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό οι δικαστικές υποθέσεις επιμέλειας παιδιών ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων γονέων και η ανάγκη απόδειξης ότι τα παιδιά που ανατρέφονταν από ομοφυλόφιλους γονείς ήταν εξίσου “φυσιολογικά”, όσο και αυτά που ανατρέφονταν από ετεροφυλόφιλους γονείς. Οι μελέτες αυτές ήταν λίγες σε αριθμό και ξεκίνησαν ως μελέτες περίπτωσης όπως αυτές των Osman (1972), Mager (1975), Weeks, Derdeyn και Langman (1975).

              Αργότερα, τις δεκαετίες του 1970 και 1980, καθώς όλο και περισσότεροι ομοφυλόφιλοι γονείς (άντρες και γυναίκες) έδιναν τέλος στους γάμους τους και διεκδικούσαν την κηδεμονία των παιδιών τους, μεγαλύτερες εμπειρικές μελέτες ξεκίνησαν να διεξάγονται, συνδυάζοντας και μια προσπάθεια να διαλυθούν οι μύθοι και τα στερεότυπα που αφορούν τους ομοφυλόφιλους γενικά.



*Patterson, C. (1992). Children of Lesbian and Gay Parents. Child Development, 63, 5, 1025-1042.