Πολύχρωμη Ψυχολογία

Σεξουαλικότητα του γονέα, ανδρόγυνη συμπεριφορά και γονικές ικανότητες.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα μεγαλύτερο κάλεσμα στους πατέρες να εμπλακούν με την ανατροφή ων παιδιών τους και με άλλα γονικά καθήκοντα (Benokraitis, 1996. Bigner, 1972). Έτσι αναγκάστηκαν να μάθουν πώς να λειτουργούν με λιγότερο παραδοσιακό προσανατολισμό και με μια πιο ανδρόγυνη προσέγγιση.

Οι ομοφυλόφιλοι γονείς, και ειδικά αυτοί που έχουν ιστορικό ετερόφυλου γάμου, έχουν βιώσει την έννοια του ανδρόγυνου και τις προσδοκίες συμπεριφοράς με των ετερόφυλων αντρών(Bigner, 1996). Ωστόσο, οι ομοφυλόφιλοι πατέρες ίσως να είναι πιο άνετοι στις σχέσεις με τα παιδιά και τις γυναίκες από ότι οι ετεροφυλόφιλοι (Bigner & Bozett, 1989). Στην έρευνα των Bigner  και Jacobsen (1989) σχετικά με το είδος γονεϊκότητας που ακολουθούν και την συμπεριφορά τους, οι ομοφυλόφιλοι πατέρες φαίνεται να ενσωματώνουν ένα μεγαλύτερο βαθμό συναισθηματικής έκφρασης και να στηρίζονται λιγότερο στις παραδοσιακές συμπεριφορές φύλου. Εικάζοντας γιατί συμβαίνει αυτό, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι οι ομοφυλόφιλοι άντρες κυρίως αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους αλλά και αναγνωρίζονται από τους άλλους σαν να είναι διαφορετικοί από τα άλλα αρσενικά μέλη της πατρικής οικογένειας, καθώς οι συμπεριφορές τους και οι σκέψεις τους σε ορισμένες περιπτώσεις τους ξεχωρίζουν από αυτούς.  

Οι ψυχολόγοι έχουν αναγνωρίσει το «ανδρόγυνο» ως το ιδανικό ρόλο για άντρες και γυναίκες, εξαιτίας των πλεονεκτημάτων που αυτό προσφέρει στα άτομα για υγιή ανάπτυξη (Bem, 1975). Οι ενήλικες άντρες που εμφανίζουν τα χαρακτηριστικά του «ανδρόγυνου»  περιγράφοντα να έχουν υψηλά ανεπτυγμένο Εγώ, να δείχνουν μεγαλύτερη ευελιξία στην επίλυση προβλημάτων και να έχουν μεγαλύτερο σεβασμό για τις ατομικές διαφορές (Costos, 1986). Επίσης, περιγράφονται να έχουν μια τάση αποδοχής ασχέτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού (Rosenweig & Daley, 1989).